Transporter 3
Intussen, een maand later zou je kunnen zeggen dat we de Transporter "ons eigen" hebben gemaakt. De pen die we nodig hebben voor de kilometer-administratie steekt vrolijk in een ventilatierooster.. Een behoorlijke hoeveelheid rommel ligt door de dubbele cabine van de bus verspreid en de luxe nieuwigheidsgeur is wat aan het verdwijnen en moet soms plaats maken voor een dampje dat naar mannen ruikt die hard hebben gewerkt. Onze voorstellingskleding, inclusief gympen, die toch altijd net iets klammer in de bus worden geplaatst dan dat ze eruit komen, hangen vrolijk aan haakjes aan de achterkant van de hoofdsteun. Overdag als het zonnetje schijnt op de geparkeerde bus, word het lekker warm binnen en drogen de kleren perfect. De kilometerteller loopt ook lekker door en het blijkt dat we al meer dan 10.000 kilometer door het land zijn gecruised in twee maanden. Dat is omgerekend toch 60000 km per jaar. Ik denk eerlijk gezegd dat dat zelfs voor een Volkswagen Transporter niet eens zo heel weinig is. Maar over een maandje zit onze tour er alweer op en stoppen voor ons de grote kilometer ritten. Dus aan het eind van het liedje denk ik niet dat we meer dan 30.000 km. per jaar zouden rijden.
Ik ben niet zo heel handig met cijfers maar het zou me niks verbazen als dat weer net niet genoeg zou zijn om het "break even point" te halen in de berekening of een dieselbus voordeliger is dan een benzine-bus. Hoewel, gezien de benzineprijzen van vandaag de dag, misschien toch wel.
Hoe dan ook, we zijn ruimschoots over de helft van onze tour en de wagen begint als eigendom te voelen. Ook Arie heeft zijn draai gevonden en zegt bijna elke keer als ik hem van het treinstation in Utrecht ophaal om op pad te gaan dat ie het zo'n mooie kar vind. En wanneer we "easy does it" 120 kilometertjes per uur sukkelen over onze vaderlandse snelwegen hoor ik hem elke keer weer brabbelen dat ie het ook zo fijn vind rijden. Ja, soms lijken we net getrouwd. Langzaam aan begint het einde van onze tour in zicht te komen en dus ook het eind van onze gezamenlijk busbezit.
En da's jammer want ik betrap mezelf erop dat ik maar wat graag de bus nog wat langer zou willen gebruiken. In de zomermaanden bijvoorbeeld.
Mevrouw Brunner en onze kleine kopie van mevrouw Brunner en ik zouden met plezier op vakantie gaan met de bus. Alles achterin. Tent, beddengoed en barbecue, tuinstoelen, tafel, campinggasinstallatie, borden, bestek, aardappelen, pindakaas en hagelslag en stroopwafels en alles, kan mee. En dan heerlijk sjeezen over de Europese wegen naar het zuiden. Niets houdt ons meer tegen. Behalve dat we de Transporter dan al hebben moeten teruggeven aan Volkswagen Bedrijfswagens. Ik heb al een keer op autotrader.nl zitten kijken naar wat een jonge gebruikte T5 zou moeten kosten voor een particulier als ik. Maar daar kom je zo 1,2,3 niet achter want alle prijzen van busjes staan alleen en exclusief aangegeven zonder BTW en BPM. Dus dan zie je een mooie bus staan voor 21 rooitjes en dan denk je: " Oké, die investering zou ik nog wel kunnen / mogen maken als ik eens lief naar mijn vrouw kijk". Dus ik bellen naar de verkopende instantie. Maar dan blijkt de dienstdoende stropdasknuppel niet eens te kunnen vertellen wat ie kost voor een gewone particuliere sterveling als ik. Moet ie over terugbellen. Belt ie een dag later terug, blijkt dat die stinkbus ineens meer dan 35 duizend eurovriendjes moet kosten. Nou geloof mij, zo lief kan ik niet naar mevrouw Brunner kijken hoor. Als ik dat bedrag tegen haar aan hou denk ik dat ze ineens heel erg ongezellig word en ik bepaalde privéleges wel op mijn buik kan schrijven. Ik vrees dat ik de komende maand maar extra moet genieten van de ohzo fijne bus en heel hard moet na gaan denken over de toekomst van mijn "wagenpark".